Norðurljós

Var að enda við á horfa á Írland vera rassskellt af Frakklandi, ekki sérstaklega gaman á föstudags kvöldi. Alveg merkilegt hversu erfiðlega hefur gengið að skrifa upp á síðkastið, kannski að aldurinn sé farin að segja til sín.

Svo kemur sá dagur að maður ákveður að nú sé loksins komi tími til þess að fara að skrifa, sest niður í sófann, opna bjórinn og byrja, en hvað er þetta ekki neitt virðist koma upp í hugann og jafnvel eftir allan þennan hugsunar og orkudjús. Kannski að það hafi eitthvað með að ég er karlmaður að það sé mér erfileikum háð að koma orðunum frá mér því eins og allir vita þá hafa karlmenn aðeins takmarkaðan orðakvóta og ég er alveg viss um að ég er löngu búinn með þann kvóta fyrir daginn.

En svo mitt á milli alls kjaftæðisins áttaði ég mig á því að karlar geta náð sér í auka orðakvóta, einn bjór er um 500 orð þannig að núna á ég inni um 2000 orð þannig að það er eins gott að ég noti þau vel. Það er samt merkileg þegar maður byrjar að skrifa og heldur áfram án þess að hugsa (eitthvað sem Biggi hefur alltaf verið góður í  ) að þá virðist maður geta haldið áfram að bulla alveg endalaust eins og mér hefur tekist að þessu sinni, kannski að það sé miklu betra að nota aðferðina hans Bigga og hugsa ekki neitt.

Nóg um allt bullið, eins og ég sagði frá í síðustu færslu minn þá vorum við hjónakornin boðin í veislu til heiður Forsætisráðherra Íslands og verð ég að segja að Geir Haarde kom mér skemmtilega á óvart, hann var bara nokkuð skemmtilegur á 4 rauðvínsglasinu en var farin að rausa frekar mikið á því sjötta . Eina sem ég er ekki viss um er hvort það var ég eða Geir sem drukkum þessi rauðvínsglös en ef ég tek inn í dæmið hvernig mér leið daginn eftir þá er líklegra að það hafi verið ég.

Nóg í bili..... Dabbi